Σήμερα το Μπόξερ διατηρείται γενικά σαν κατοικίδιο. Συνήθως λιγότερο κατάλληλο σαν σκυλί εργασίας από το Αλσατικό, είναι φιλικό, αγαπάει τα παιδιά και είναι πολύ πιο παιχνιδιάρικο από όσο δείχνει το λυπημένο ύφος του. Αξίζει τη δημοτικότητά του.
Τα Μπόξερ βέβαια έχουν πολλά κοινά με το Μπουλντόγκ. Στην αρχαία Ελλάδα οι ράτσες Μπουλ χρησιμοποιούνταν σαν μαχητικά σκυλιά αλλά το Μεσαίωνα εξελίχτηκαν σε σκυλιά για κυνήγι μεγάλων θηραμάτων και τελικά σαν τσομπανόσκυλα. Προς το τέλος του 19ου αιώνα, το Μπόξερ εξελίχτηκε σε τύπο που ξεχώριζε σαφώς από ένα Μπουλντόγκ. Η προέλευση του ονόματος μπόξερ δεν είναι σαφής αλλά είναι απίθανο να έχει κάποια σχέση με την “γνωστή τέχνη”.
Το Μπόξερ είναι μυώδες, ευγενικό και με έντονα χαρακτηριστικά: το ρύγχος του είναι καλά αναπτυγμένο, πλατύ και τετράγωνο με κάτω σιαγόνα που προεξέχει λίγο. Το τρίχωμα του boxer είναι κοντό και γυαλιστερό.
Το χρώμα του είναι σκούρο γκρι ή καφέ με μαύρες ρίγες, κόκκινο ή πιτσιλωτό με μια σκούρα μάσκα γύρω από τα μάτια και το ρύγχος. Τα αρσενικά έχουν ύψος στο ακρώμιο 554 – 629 χιλιοστά και τα θηλυκά 529 – 579 χιλιοστά